به‌گزارش خبرنگار حوادث «ایران»، رسیدگی به این پرونده از سال ۹۶ با شکایت زن جوانی به پلیس آغاز شد. وی در توضیح ماجرا به مأموران گفت: روز حادثه به‌همراه پسر خردسالم منتظر تاکسی بودم که یک پژو با دو سرنشین توقف کرد چون فکر می‌کردم مسافربر است سوار شدم اما پس از چند دقیقه راننده مسیرش را عوض کرد و با تهدید ابتدا پول نقد و طلاهایم را گرفتند و بعد هم من و پسرم را از خودرو پیاده کردند. با این شکایت، مأموران ردیابی دو سارق مسافربرنما را آغاز کردند. در این میان شکایت مشابهی نیز به‌دست پلیس رسید و چند روز بعد مأموران راننده پژو و سرنشین آن را شناسایی و بازداشت کردند. ۲ شاکی پرونده پس از مواجهه حضوری عنوان کردند که آنها همان زورگیران مسافربرنما هستند. به این ترتیب دو مرد جوان به اتهام سرقت به عنف در شعبه ۱۱ دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه و هرکدام به ۱۵ سال حبس محکوم شدند. اما به حکم صادره اعتراض کردند و مدعی شدند فقط از مرد جوان سرقت کرده‌اند.

با این ادعا حکم ۳۰ سال زندان دو متهم در دیوان عالی کشور شکسته شد تا آنها بار دیگر در شعبه دهم دادگاه کیفری(هم عرض) محاکمه شوند. در این جلسه نیز باردیگر زن جوان به جایگاه رفت و برای هر دو متهم درخواست اشد مجازات کرد و گفت: من چهره دو متهم را به‌خاطر دارم. آنها بودند که به روی من به پسر خردسالم چاقو کشیدند. بعد از آن هم شاکی دوم خواهان اشد مجازات برای متهمان شد و سپس متهمان از خود دفاع کردند. یکی از متهمان گفت: من قبول دارم مرد جوان را سوار ماشین کردیم و با تهدید چاقو اموالش را گرفتیم اما اصلاً زن جوان را ندیدیم. دومین متهم نیز با تأیید حرف‌های همدستش اتهام سرقت از زن جوان را رد کرد. در پایان جلسه قضات برای صدور حکم وارد شور شدند.