به گزارش شماواقتصاد و به نقل از رویکرد کیش: پروژه مخزن هوایی از آغاز با یک مسئله بنیادی مواجه بود: فقدان مطالعه جامع برای ارزیابی توان تاب‌آوری شبکه آب شهری، تصمیم‌گیری در فضای شتاب‌زده و بدون بررسی ظرفیت‌های موجود، باعث شد سازه‌ای با ظرفیت 1200 مترمکعب گنجایش و ارتفاع 48 متری، که می‌توانست به یک ظرفیت حیاتی برای تأمین آب شهری کیشوندان تبدیل شود بی‌استفاده بماند. دهه‌ها وعده بدون برنامه و نگهداری؛ پروژه‌ای که می‌توانست مشکل آب جزیره را حل کند، حالا به یادگار مدیریت عمرانی نمایشی تبدیل شده است.
بودجه میلیاردی از منابع عمومی صرف پروژه شد، اما بازگشت سرمایه، چه مستقیم و چه غیرمستقیم در واقع صفر است. در شرایطی که جزیره با مشکلات تأمین آب و هزینه‌های اضافی پمپ‌های خانگی مواجه است، بلا استفاده ماندن این مخزن نه تنها بهره‌وری منابع مالی را زیر سوال می برد بلکه فرصت‌های اقتصادی ناشی از اطمینان در زیرساخت آب را نیز تضعیف خواهد کرد. این ناکارآمدی بخشی از یک چرخه بزرگ‌تر در مدیریت منابع است که در سایر پروژه‌های فاقد مطالعه نیز دیده می‌شود.
شرایط حاضر این پروژه، نمادی از مدیریت عمرانی نمایشی است که افتتاح‌های مکرر و جریان سازی های رسانه ای را بر بهره‌برداری واقعی اولویت داده است. همان رویکردی که در پروژه‌های دیگری مانند بازسازی مدارس بدون افق توسعه یا «باغ راه ایرانی» بدون سنجش آثار زیست‌محیطی نیز تکرار شده و نبود شفافیت در پاسخ به این پرسش که «چرا پروژه فعال نمی‌شود؟» و عدم الزام مدیران گذشته به توضیح عملکردشان، خدشه به اعتماد عمومی وارد می کند.
مخزن هوایی کیش تنها یک سازه بتن و فولاد نیست؛ این پروژه آینه‌ای است که بازتابی شفاف از ضعف ساختاری، هدررفت اقتصادی و مدیریت فاقد پاسخگویی را نشان می‌دهد. برای خروج از این چرخه، لازم است یک بازنگری شفاف و کارشناسانه انجام گیرد، برنامه عملیاتی دقیق برای بهره‌برداری تهیه شود و سازوکار پاسخگویی مدیران گذشته در دستور کار قرار گیرد.
امروز با گذشت بیش از 15 سال از آغاز پروژه، پرسش اساسی باقی مانده است: آیا با به‌روزرسانی شبکه آب جزیره و چشم اندازی که برای آن پیش بینی شده می‌تواند نقشی واقعی در تاب‌آوری آب شهری ایفا کند، یا همچنان یادگار مدیریت نمایشی باقی خواهد ماند؟
.jpg)
0 دیدگاه