شهره لرستانی سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. شهره لرستانی فارغ‌التحصیل کارشناسی رشته کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال ۱۳۶۹ و همچنین فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد رشته فیلمنامه‌نویسی سینما از مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی مجتمع فیلمسازی باغ فردوس در سال ۱۳۷۳ بوده‌است. شهره لرستانی بازی در تئاتر را از سال ۱۳۶۴ با نمایش‌های دانشجویی از جمله «آدم‌برفی»، «زیبایی بی‌اعتنا»، «من به باغ عرفان»، «آژاکس»، «پیشنهاد ازدواج»، «تبعیدی‌ها»، و… تجربه کرد و تا ۱۳۶۹ ادامه داد. شهره لرستانی بازی در سینما را از سال ۱۳۷۰ با فیلم «نیاز» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد آغاز کرد.

شهره لرستانی با نام کامل شهره صالحی لرستانی متولد ۲۶ مهر ماه سال ۱۳۴۵ شمسی در شهر تهران می باشد. لازم به بیان است خانوم لرستانی اصالتی خرم آبادی دارد!

مازیار شهره لرستانی

لرستانی فارغ التحصیل رشته ی فیلمنامه‌ نویسی در مقطع فوق لیسانس است. شهره لرستانی فعالیت خود را در تئاتر از سال ۱۳۶۴ شمسی و به عنوان کارگردان اثری به نام “آدم‌ برفی” آغاز کرد.

شهره لرستانی به تازگی اعلام کرده که تغییر جنسیت داده و دیگر یک زن نیست.

استوری جدیدی که شهره لرستانی منتشر کرده مربوط به تبریک خواهرش شراره صالحی لرستانی میباشد :

اتفاقی تلخ برای شهره لرستانی | احتمال ممنوع التصویر شدن شهره لرستانی وجود دارد

به نقل از  فرهیختگان به بهانه تغییر جنسیت شهره لرستانی، بازیگر سینما و تلویزیون و تغییر نام وی به «مازیار لرستانی» به احتمال آرشیو فیلم‌های «شهره لرستانی» واکنش نشان داده است.

در بخشی از این یادداشت آمده:

* در زمانه‌ای که اینترنت باعث شده هر فیلم و سریالی، حتی مهجورترین کارها را بتوان با یک سرچ ساده پیدا کرد و به تماشا نشست، این‌که اثری از تلویزیون پخش بشود یا نشود، به‌طور طبیعی نباید دغدغه مردم باشد. اما ما کلی فیلم و سریال داریم که قبلا مجاز بودند و روی آنتن رفته‌ یا حتی در خود تلویزیون تولید شده‌اند، اما حالا به‌دلیل رفتاری که یکی از عوامل آنها انجام داده، دیگر پخش نمی‌شوند.

* دقت کنیم که به‌واسطه همین نوع رفتارها چه تصویر کلی و فراگیری از رسانه ملی ایجاد شده است؛ تصویر یک قیچی بزرگ که بدون هیچ ظرافت و تدبیری تا به هرچیز مشکوک شده، آن را به‌همراه حاشیه بزرگ از اطراف به‌طور غلطی می‌برد و دور می‌اندازد، حتی لازم نیست بودن چیزی که شاید بحث یک اثر و موضوع را ندارد ثابت شود، کافی است به آن مشغول شوند تا دهانه قیچی باز و بسته شود. هیچ‌وقت در حذف هیچ‌چیز تردیدی به خودشان راه نمی‌دهند و حوصله دردسر ندارند اما از آن‌طرف برای نگه‌داشتن چیزی ممکن نیست کوچک‌ترین تلاشی کنند.

* این البته فقط مربوط به محصولات فرهنگی نیست و در زمینه انعکاس اخبار هم چنین وضعی را داریم و از آنجا که صداوسیما رسانه رسمی حاکمیت در ایران محسوب می‌شود این نوع رفتارها تصویر کلی حکومت را در ذهن مردم به شکلی نامناسب شکل می‌دهد. راستش این است که همه خبرها به گوش مردم می‌رسد اما اینکه صداوسیما آنها را اعلام کند یا نه، خودش پیام متفاوتی ایجاد می‌کند، درمورد محصولات فرهنگی هم همین‌طور است. اخیرا موردی اتفاق افتاده که مقداری جامعه را دچار شک کرده، یکی از هنرپیشه‌های زن سینمای ایران تغییر جنسیت یا به تعبیر دقیق‌تر تطبیق جنسیت داده و نامش از شهره به مازیار عوض شده است.

* اما چرا تا مخاطب ایرانی می‌شنود که چنین اتفاقی رخ داده، بلافاصله ممکن است بپرسد تکلیف فیلم‌ها و سریال‌هایی که او با نام شهره بازی کرده بود، چه می‌شود؟ مردم گذشته از قضاوت‌های عمومی راجع‌به اینکه چنین کاری درست است یا غلط، شرعی است یا نیست و امثال این مسائل، ممکن است بپرسند آیا دیگر تلویزیون آثار قبلی این هنرپیشه را پخش خواهد کرد یا نه؟

* او خودش وقتی این خبر را رسمی اعلام می‌کرد، حرف‌هایی زد که مشخص بود بیشتر از هر چیز دغدغه آینده کاری‌اش را دارد؛ این‌که بتواند با هویت مازیار همچنان در سینمای ایران فعالیت کند؛ اما مردم نگرانی دیگری هم داشتند. خاطراتی هستند که روزی مشروع بوده و حالا ممکن است نامشروع قلمداد شوند؛ حتی با اینکه کار آن هنرپیشه قانونی و مشروع بوده!

عشق هایی که نافرجام می مانند باعث ایجاد افسردگی و بروز علایمی مانند فکر کردن طولانی مدت

به طرف مقابل و دیگر علائم این بیماری در شخص می شوند.

زندگی من پس از این پیشامد کاملاً تحت تاثیر قرار گرفت و مشکل های عاطفی زندگی مرا فرا گرفت.

عشق من ازدواج کرد و من خود را تنها دیدم و تا جایی این حس در من پیشرفت کرد

که بازیگری من تحت الشعاع قرار گرفت و ۸ سال از این عرصه دور شدم

و بعد از آن به کمک روانشناس دوباره به بازیگری برگشتم.

شهره لرستانی درباره تغییر جنسیتش نوشته است: من، آهنگهایی هستم که در تنهایی خود گوش میدهم ...من تمام اشکهایی هستم که سراسر زندگی ،در خفا ریخته ام ....

درد هایی که کشیده ام ....من ،تمام تجربه های تلخ و شیرین ، تمام اتفاقهای زندگی.... آنان که فقط بر من رفته است ، هستم ...

من ...،تمام انتخاب هایم،...در تمام لحظات زیسته ام در این کره خاکم.....این منم ،منی که ،عاقبت ،تکه های زخم خورده وجودش،یکپارچه شد ....

حالا..تکه های وجود من،تمام زندگی ام شوید ...کنارم بمانید تا با هم پیر شویم ....همراه باشیدبا پاهای خسته و دل شکسته ام..و صدایی ،از اعماق کودکی ،مرا بنام ،خواند :

ما،زیاریم و به یار برمی گردیم ...مازیار..... اسامی را ،خدا می فرستد

منبع: دلگرم