هوشنگ ابتهاج شاعر و پژوهشگر ادبی بزرگ ایرانی در سن 94 سالگی درگذشت. مرگ هوشنگ ابتهاج بدون شک غم بزرگی خواد بود. هوشنگ ابتهاج وصیت کرده بود که مرا پای درخت ارغوانم به خاک بسپارید. پیکر هوشنگ ابتهاج فردا در باغ محتشم رشت به خاک سپرده خواهد شد.

روز گذشته چهارشنبه ۲۳ شهریور، سنگ مزار و تندیس هوشنگ ابتهاج (سایه) در باغ محتشم رشت نصب شد.

شعری از سایه درباره ایران:

که به دل می‌گذرد گاه که من خود آنم

گفتم این کیست که پیوسته مرا می‌خواند

گفتم ای جان و جهان، چشم و چراغِ دل من

به هوای تو جهان گرد سرم می‌گردد

ورنه دور از تو همین سایه سرگردانم»

ابتهاج در تیرماه ۱۴۰۱ به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار گرفته بود، بامداد چهارشنبه ۱۹ مرداد در ۹۵سالگی درگذشت.

یلدا ابتهاج دختر این شاعر ۲۰ مرداد در صفحه شخصی خود در فضای مجازی با اشاره به هماهنگی با مسئولان ایران برای خاکسپاری پیکر پدرش، اعلام کرد: تشییع پدرم از کنار درخت ارغوان انجام خواهد شد و از آنجا برای خاکسپاری به شهر رشت خواهیم‌ رفت.

پیش بینی هوشنگ ابتهاج درباره زمان مرگش

هوشنگ ابتهاج همواره این خاطره را تکرار می کرد: یک روحانی یا اهل دل در زمان کودکی ، دربارۀ من گفته یا نوشته بود که آیندۀ تو با «سخن» گره می‌خورد و خانوادۀ پرجمعیتی تشکیل می‌دهی و ۹۴ سال زندگی می‌کنی!

هوشنگ ابتهاج در بیان خاطره‌ای گفته بود هشت نُه ساله بوده که یکی از هم کلاسی‌های او از هوشنگ ابتهاج و دو نفر دیگر می‌خواهد نام خودشان و نام مادر و نه پدرشان را روی یک برگ کاغذ بنویسند تا شباهنگام نزد پدر برد و آیندۀ آنان را پیش‌گویی کند.

۹۴ سال زندگی می‌کنی!

آن مرد گویا روحانی و اهل‌دل بوده و چند مورد را برای هر یک می‌نویسد. سایه می‌گوید چون از آن دو نفر بعدها جدا شدم نمی‌دانم آنچه دربارۀ آنان گفته بود تحقق یافت یا نه. اما دربارۀ من گفته یا نوشته بود که آیندۀ تو با «سخن» گره می‌خورد و خانوادۀ پرجمعیتی تشکیل می‌دهی و ۹۴ سال زندگی می‌کنی!

این خاطره را روزی در اتومبیل و در بازگشت از مطب پزشکی در میدان آرژانتین تهران برای دکتر شفیعی کدکنی نقل می‌کند و استاد می‌گوید: آن دو مورد که محقق شد ( هم سخن هم فرزند و خانواده) پس این سومی هم می‌شود و همان ۹۴ سال درست است.