به گزارش شماواقتصاد: در میان صنایع استراتژیک ایران، فولاد یکی از ستون‌های اصلی اقتصاد به شمار می‌رود و نام ذوب‌آهن اصفهان همواره در صدر این صنعت دیده می‌شود. این شرکت نه تنها اولین تولیدکننده فولاد ساختمانی کشور است، بلکه به واسطه جایگاه تاریخی و فنی خود، نقشی تعیین‌کننده در شکل‌گیری زیرساخت‌های ملی داشته است. از ساختمان‌سازی و پل‌سازی گرفته تا حمل‌ونقل ریلی و خودروسازی، ردپای محصولات ذوب‌آهن در بسیاری از پروژه‌های حیاتی کشور دیده می‌شود.
در سال‌های اخیر، مدیریت این مجموعه با تاکید بر تکمیل زنجیره ارزش و توسعه همه‌جانبه، تلاش کرده است تا از نگاه صرفاً اقتصادی به سمت رویکردی کلان‌تر و مبتنی بر منافع ملی حرکت کند. این تغییر نگرش، هم فرصت‌هایی تازه را برای رشد صنعت فولاد فراهم ساخته و هم پرسش‌هایی مهم درباره آینده توسعه صنعتی ایران پیش روی کارشناسان گذاشته است.
تاریخچه و جایگاه یگانه در صنعت فولاد
ذوب‌آهن اصفهان که در شهرستان لنجان و در دل استان اصفهان قرار دارد، نخستین کارخانه فولادسازی ایران به شمار می‌رود که با روش کوره بلند به تولید رسید. این روش، که همچنان تنها در این شرکت به کار گرفته می‌شود، مزیتی مهم در تولید چدن مذاب و فولاد ساختمانی ایجاد کرده است.
یکپارچگی تولید، از مرحله تأمین مواد اولیه مانند سنگ‌آهن و زغال‌سنگ تا عرضه محصولات نهایی همچون تیرآهن، میلگرد، ریل راه‌آهن و شمش فولادی، مزیتی است که به ذوب‌آهن امکان می‌دهد کنترل کاملی بر کیفیت و هزینه‌ها داشته باشد. همین ویژگی، این شرکت را در جایگاه یک بازیگر کلیدی صنعت فولاد قرار داده است؛ شرکتی که محصولات آن نه تنها در داخل کشور بلکه در بازارهای صادراتی نیز شناخته شده و اعتبار ویژه‌ای دارد.
با وجود ورود شرکت‌های متعدد فولادی به عرصه تولید در ایران، ذوب‌آهن همچنان جایگاه خاص خود را حفظ کرده است. دلیل این امر، تمرکز بر تولید محصولات زیرساختی و استراتژیک است که در پروژه‌های ملی نقش حیاتی ایفا می‌کنند.
سیاست‌های مدیریتی و نگاه به توسعه پایدار
سیاست‌های مدیریتی در ذوب‌آهن اصفهان طی هشت ماه گذشته، نشان داده‌اند که این مجموعه به جای تمرکز صرف بر تولید محصولات پرسود کوتاه‌مدت، بر ایجاد تعادل میان سودآوری و نیازهای ملی تأکید دارد. این رویکرد به‌ویژه در تولید محصولاتی مانند ریل راه‌آهن نمایان است.
ریل‌سازی شاید در مقایسه با برخی محصولات فولادی سود فوری بالایی نداشته باشد، اما توسعه شبکه ریلی کشور را امکان‌پذیر می‌کند. این انتخاب بیانگر توجه به منافع بلندمدت ملی و نقش صنایع در توسعه زیرساخت‌هاست. به عبارت دیگر، ذوب‌آهن اصفهان صنعت فولاد را نه فقط یک بنگاه اقتصادی، بلکه ابزاری برای حرکت چرخ‌های توسعه کشور می‌بیند.
سیاست‌های مدیران این مجموعه همچنین بر جلوگیری از خام‌فروشی تأکید دارد. نگاه به معادن و مواد اولیه تنها به عنوان منبعی برای صادرات خام، سال‌هاست یکی از ضعف‌های اقتصاد ایران محسوب می‌شود. در مقابل، ذوب‌آهن تلاش می‌کند تا مواد معدنی را به محصولات نهایی با ارزش افزوده بالا تبدیل کند؛ اقدامی که هم اشتغال‌زایی ایجاد می‌کند و هم جایگاه ایران را در بازار جهانی ارتقا می‌دهد.
چالش‌ها و چشم‌انداز آینده ذوب آهن اصفهان
ذوب‌آهن اصفهان با وجود جایگاه برجسته، همانند سایر صنایع کشور با چالش‌های جدی مواجه است. افزایش هزینه‌های انرژی، محدودیت‌های زیست‌محیطی، رقابت شدید در بازار داخلی و جهانی و همچنین تحریم‌ها، فشار مضاعفی بر این شرکت وارد کرده است.
در این شرایط، انتخاب‌های مدیریتی نقشی تعیین‌کننده در آینده دارند. تمرکز بر تنوع‌بخشی به محصولات، توسعه فناوری‌های نوین و کاهش وابستگی به انرژی فسیلی از جمله راهکارهایی است که می‌تواند این شرکت را در مسیر پایدار قرار دهد.
از سوی دیگر، همکاری با صنایع پایین‌دستی و حمایت از واحدهای کوچک‌تر، به ذوب‌آهن امکان می‌دهد تا نقش خود را به‌عنوان محور توسعه صنعتی کشور تثبیت کند. چشم‌انداز این شرکت، اگر بر پایه تکمیل زنجیره ارزش و پیوند با نیازهای واقعی جامعه طراحی شود، می‌تواند الگویی برای سایر بخش‌های صنعت ایران باشد.
ذوب‌آهن اصفهان بیش از آنکه تنها یک کارخانه فولادسازی باشد، بخشی از تاریخ صنعتی ایران است. تجربه نیم‌قرن فعالیت این شرکت نشان می‌دهد که صنعت فولاد زمانی می‌تواند پایدار و اثربخش باشد که منافع اقتصادی، اجتماعی و ملی در کنار یکدیگر دیده شوند.
امروز، این مجموعه در نقطه‌ای قرار دارد که باید میان سودآوری کوتاه‌مدت و توسعه بلندمدت توازن برقرار کند؛ انتخابی که نه تنها بر سرنوشت ذوب‌آهن بلکه بر آینده صنعت فولاد ایران نیز تأثیرگذار خواهد بود.
لیلا احمدی افشار
.jpg)
0 دیدگاه